Σαν φέγγει η Νέα Εποχή
ας περπατήσουμε μαζί
Μη μείνεις πίσω, μη σταθείς
δεν ειν’ αργά να υψωθείς
Το Κάλεσμά μου σαν γευτείς
σαν της καρδιάς ο γητευτής
με τόλμη πέτα μακριά
εμπόδια, άγκυρες, κλειδιά
Ήρθα απ’ άστρα φωτεινά
με δώρα ανεκτίμητα
Δώρα επίπονα στη Γη
πολύτιμα στη Νέα Γη
Ήρθα για σένα μοναχά
άλμα να κάνουμε ψηλά
σα στέκει η Πύλη ανοιχτή
η είσοδος στη Νέα Γη
Κι εκεί θα στέκουν με Χαρά
οι άλλοι μας οι Εαυτοί
Και θα δακρύζουμε αγκαλιά
έξω απ’ του Χρόνου τα δεσμά
Πέφτουν τα σύνορα μεμιάς
κι αυτό που μένει μοναχά
Αγάπη απέραντη κοινή
Πείρα κι Άπειρο μαζί…
Παναγιώτης Κωνσταντάκος
